Interview met internationaal endurance ruiter Yannick van Olst – Rademaker

Even voorstellen

Ik ben 44 jaar oud, getrouwd met Rob en eigenaresse van zes paarden: een KWPN’er van 26, vier Arabieren en een Angelo Arabier van twee. Om het allemaal te kunnen financieren werk ik in het normale leven als corporate key accountmanager voor een groot commercieel opleidingsinstituut. Iets met een stok en een lat;)

Wanneer en hoe ben je met paarden begonnen?

Ik rijd sinds mijn 10de paard, de laatste 15 jaar endurance. Ik ben begonnen met rijden op de pony van een vriendinnetje, daarna ging ik op de manege rijden en kreeg ik een verzorgpony. Na mijn middelbare school heb ik een jaar op een springstal in Duitsland gewerkt. Pas na mijn studie en een paar jaar werken kon ik dan eindelijk mijn eerste eigen paard kopen, Irmin. Twee jaar later kam Kumar, mijn eerste Arabier. En daarna was het hek van de dam. Het zijn er dus nu zes…

Waarom endurance?

Samen met Irmin, half Engels Volbloed, reed ik cross en dressuur. Hoewel het crossen best aardig ging, zaten we al snel aan onze max. qua hoogte. Een vriendinnetje begon over endurance en dat leek mij wel wat voor Irmin en mij, lekker door het bos galopperen en niet na 2 minuten klaar zijn met je wedstrijd. Na de eerste wedstrijd hadden we de smaak te pakken! Niet alleen was de wedstrijd zelf heel leuk om te doen, de hele sfeer sprak mij aan. En dat is zo gebleven. Endurance is een kleine discipline waar je, zeker als je veel naar wedstrijden gaat en naar verenigingsactiviteiten, snel veel mensen leert kennen. Ik kan wel zeggen dat dat een heel groot en belangrijk deel van mijn leven is geworden!

Wat maakt jouw paard(-en) bijzonder?

Al mijn paarden zijn bijzonder. Irmin natuurlijk omdat hij mijn eerste paard was en al bijna 20 jaar bij mij is. Fortuna, mijn Arabische merrie, bleek nadat we eindelijk CEI*** mochten starten EMND te hebben, een soort ALS. Dat was vijf jaar geleden en ze is gelukkig nog steeds bij me. Onvoorstelbaar dat ondanks haar ziekte. ze toch een 120 kilometer wedstrijd heeft uitgelopen. Achteraf gezien dus ook echt op karakter. Mijn huidige wedstrijdpaard Shahhra was nogal schuchter en onderdanig toen ze bij ons kwam, maar ondertussen een dame met een willetje. Als ik al aan haar denk word ik blij. In oktober heeft ze haar eerste 160 gelopen, onder zware omstandigheden. Ik ben zo trots op haar!

Wat is jouw hoogtepunt van het afgelopen jaar?

Dat zijn er eigenlijk twee. In januari heb ik mijn eerste 160 gereden. Deze was in North Carolina USA, op een paard van daar. De volgende dag heb ik nog een 80 kilometer uitgereden, uiteraard op een ander paard. Intensief maar hoe vaak krijg je de kans om in de USA te rijden? De wedstrijd was op een katoenplantage. Het was volledig ‘off the grid’. We hadden geen bereik daar en ik heb uren in mijn eentje door het donker gereden. De route was onverlicht en de herten schoten voor ons weg. In Amerika wordt alleen op de vetgate gegroomd, dus onderweg kwam je niemand tegen. Dit was heel bijzonder…
Het tweede hoogtepunt was natuurlijk het uitrijden van de 160 kilometer samen met Shahhra, de eerste keer een 160 met mijn eigen paard, dat was er echt een van mijn bucket list.

Wat doe je om jouw paard(-en) in top conditie te krijgen en te houden?

Steeds meer. Toen ik begon met endurance rijden deed ik dat gewoon, zonder specifiek te trainen of het voer aan te passen. Dat kan natuurlijk ook best op de korte afstanden, maar naarmate je verder komt laat je steeds minder aan het toeval over. Je probeert zoveel mogelijk het beste te doen voor jouw paard. Dat betekent een coach (ik zit in het subtop programma van de endurancevereniging en word gecoacht door Monique de Boer), een doordacht trainingsschema, waar ook dressuur een belangrijk onderdeel van is, net als heuveltraining. Een hoefsmid gespecialiseerd in endurance. Maar ook een osteopaat en een fysiotherapeut voor Shahhra allemaal natuurlijk! Verder speciaal voer, zeker naar de wedstrijden toe en daar horen supplementen, vetten en elektrolyten bij. Regelmatige controle door een dierenarts is ook een onderdeel van de voorbereiding op de wedstrijd. Verder voldoende rust, onbeperkt hooi en een vaste kudde, die 24/7 buiten staan met toegang toe schuilstal, dragen allemaal bij aan een gezond en blij paard.

Gebruik je supplementen, zo ja welke?

Ja, ik gebruik LITOVET voor de algemene ondersteuning en een hoge dosering vitamine E.

Wat is volgens jou het moeilijkste aan endurance?

Het kost veel geld, tijd en energie. Ook al rijd ik maar met een paard op hoog niveau, ik ben er veel tijd mee kwijt en het kost een boel geld. Een wedstrijd in het buitenland kost alles bij elkaar zo’n 1000 euro. Dus een baan die een beetje goed betaald is wel nodig en dat kost ook tijd. Dus blijft er weinig tijd en geld over voor andere zaken. Het moet dus wel echt je passie zijn, voor mij is het dat!

Wat zijn je plannen voor 2017?

In het voorjaar een 120 km en als dat goed gaat hoop ik aan het NK (Nederlands Kampioenschap) mee te kunnen doen in mei. Daarna zien we wel weer verder.